Hoe het ons wél is gelukt, mét een vleugje Ik Vertrek
In mijn vorige blog: Inschrijving bij de gemeente van “doen we even” naar terugkomen. vertelde ik hoe de inschrijving bij de gemeente in Spanje minder soepel verliep dan gedacht. We dachten: “Dat doen we even”, maar de praktijk bleek anders. Gelukkig kan ik nu vol trots zeggen: het is ons gelukt! We staan officieel ingeschreven bij de gemeente – of beter gezegd: op het padrón. Een belangrijke stap voor ons nieuwe leven hier in Spanje.
Een onverwachte ontmoeting
Een tijdje geleden zaten we in een restaurant toen we Nederlandse mensen tegenkwamen. Al snel kwam het gesprek op emigreren en voor ik het wist ging het over het programma Ik Vertrek. Met een lach, maar ook met een duidelijke mening, vroegen ze of ons avontuur daar niet precies in paste.
Het deed me wel even wat. Niet omdat ik onzeker ben, maar omdat het soms zo makkelijk lijkt voor buitenstaanders om je verhaal te vergelijken met televisie. Of om ongevraagd een mening te uiten. En eerlijk is eerlijk: bij Ik Vertrek laten ze vaak vooral de momenten zien waarop het níet goed gaat, in plaats van de succesverhalen. Terwijl ons avontuur stap voor stap, bewust en goed voorbereid verloopt. Geen camera’s, geen montage, gewoon ons eigen leven. En dus vertel ik hier graag: hoe het ons wél is gelukt – mét alle ups en downs die erbij horen.
Hoe het ons wél is gelukt met de inschrijving bij de gemeente
Wat de inschrijving bij de gemeente voor ons extra spannend maakte, was dat dit direct samenhangt met de schoolkeuze van Sem en Evy. Zonder bewijs van inschrijving kun je de kinderen namelijk niet aanmelden. En dat zorgde voor druk: wij wilden zo snel mogelijk dat papiertje hebben, zodat de kinderen hun nieuwe avontuur in de klas konden starten.
Tegelijkertijd maakt het de keuze voor een school ook ingewikkeld. Want waar kies je voor, als je eigenlijk nog amper weet waar je voor kiest? Kijk je naar de afstand, de sfeer, het type onderwijs? Ga je voor een openbare school die aan je woonplaats gebonden is, of juist voor een semi-privéschool die misschien andere mogelijkheden biedt? Het voelde soms alsof we beslissingen moesten nemen terwijl we nog niet alle informatie hadden.
Daarom was het voor ons een enorme opluchting toen we eindelijk officieel stonden ingeschreven. Of nou ja, voorlopig officieel 😉. We kregen een voorlopige inschrijving mee – precies genoeg om de kinderen alvast te kunnen aanmelden op school. Volgende week mogen we de definitieve inschrijving ophalen, waarmee we ook weer een stap verder zijn: het inschrijven bij een gezondheidscentrum voor huisartsenzorg.
En om eerlijk te zijn: we zijn de tel kwijt hoe vaak we inmiddels bij het gemeentehuis zijn geweest. Zó vaak liepen we er naar binnen dat het bijna begon te voelen als ons tweede huis. Maar goed, het is allemaal voor een goed doel: Sem en Evy hun start op school en onze weg naar een nieuw leven hier in Spanje. En juist daarom voelt het extra bijzonder om te zeggen: kijk, dit is hoe het ons wél is gelukt.
De kinderen vragen er zelf ook steeds vaker naar: “Wanneer gaan we naar school?” Ze zijn klaar om door te gaan, nieuwsgierig naar wat er zal komen. En voor ons voelde dit echt als een mijlpaal: de inschrijving bij de gemeente was niet alleen een administratieve klus, maar een sleutel tot het dagelijks leven hier.
Reflectie
De inschrijving bij de gemeente was dus niet zomaar een formaliteit. Het bleek de deur te openen naar veel meer – en vooral naar een nieuw hoofdstuk voor de kinderen. Voor ons was dit hét bewijs dat we echt aan het landen zijn in Spanje.
En die ontmoeting met de Nederlanders in het restaurant? Die herinnerde me er vooral aan dat dit avontuur soms lijkt op een aflevering van Ik Vertrek – maar dan zonder camera’s. Hoe het ons wél is gelukt blijft ons eigen verhaal, met onze keuzes, onze uitdagingen en onze successen.
➡️ In mijn volgende blog blik ik terug: hoe waren onze eerste weken écht, hoe voelt het nu we hier al even wonen en waar staan we op dit moment? Een reflectie op ons nieuwe leven in Spanje.
Dit was hem dan, mijn eerlijke verhaal over Hoe het ons wél is gelukt, mét een vleugje Ik Vertrek. Ons verhaal stopt hier niet, er volgt nog zoveel meer te vertellen. Volg ons daarom via de socials om op de hoogte te blijven. We zien je graag terug.
Hasta luego Nicole.
“Deze blog deelt onze persoonlijke ervaringen met verhuizen naar en wonen in Spanje. Regels en procedures kunnen verschillen per regio en per situatie. Wij zijn geen officieel adviesbureau. Waar onze kennis ophoudt, schakelen we zelf ook hulp in. Gebruik onze verhalen dus vooral als inspiratie, maar baseer je keuzes altijd op jouw eigen situatie.”
